Enneagram als ontwikkelingsmodel: sloop die muren!

Het Enneagram als ontwikkelingsmodel

“Het Enneagram als ontwikkelingsmodel toont in de eerste plaats jouw persoonlijk groeipad.” Deze uitspraak heb je hoogst waarschijnlijk wel al ergens gelezen of gehoord. Toch als persoonlijke groei één van jouw drijfveren is. Wist je ook dat het jou toont hoe je bepaalde stukken afsnijdt omdat je gekwetst bent? Je zet er als het ware een muur rond. Dit voelt veiliger en verkleint de kans op nieuwe kwetsuren. Ik heb de laatste dagen de sloophamer in mijn handen. Ik deel mijn ervaring met jou in de hoop dat dit helpt in jouw groeiproces.

Waarom bouwen we muurtjes?

Zoals elk kind zocht ik naar ‘positive mirroring’. Zo wil je bijvoorbeeld de bewondering van je ouders als je een tekening maakt, ook al staan er maar 3 lijnen op. Tekenen is trouwens echt geen talent van mij. Objectief gezien hadden mijn ouders dus weinig reden om me applaus te geven. Maar toch, elk kind geeft iets van zichzelf en wil gezien worden. Dit is de 3-energie die ieder van ons in zich heeft.

In mijn subjectieve beleving gaven mijn ouders me weinig applaus. Dit kwetste me als kind. Als reactie zette ik een muurtje rond het 3-stuk in mij dat applaus wil. Als ik het niet verwachtte, kon het me ook niet kwetsen als het uitbleef. Goede strategie toch? Dit proces kwam zelfs met een bonus! In onze Vlaamse cultuur heerst veel 9-energie. De regel is: “Doe gewoon, dat is al zot genoeg”. Stoefen wordt bestraft. In dat opzicht hielpen mijn ouders me om bescheiden te blijven en me aan te passen aan onze cultuur. Dit verdedigingsmechanisme werkte goed.

Zout in de wonde als opportuniteit

Tot nu. De laatste dagen had ik een zwaar gevoel. Ik voelde me triest en wist niet waarom. Het is dan makkelijk om een schuldige te gaan zoeken aan de oppervlakte. Wie doet me dit nu aan? Wie veroorzaakt dit verdriet? Zo werkt ons peuterbrein dus ik deed dat ook. Gelukkig heb ik geleerd om alvorens te reageren, dieper in mezelf op onderzoek te gaan. Ik weet ondertussen dat er onderliggend meer speelt. Ik stelde mezelf de vraag: “In welke oude wonde wordt zout gestrooid?”

Gelukkig hebben we een volwassenenbrein!

Tijdens een meditatie gisteren viel de puzzel in elkaar. Plots zag ik de hele samenhang tussen nu en vroeger. Het is niet zo toevallig dat dit inzicht komt tijdens een meditatie. Dan kan ik contact maken met mijn volwassenenbrein. Dit deel stelt mij in staat mezelf te observeren en mijn emotionele peuterbrein te overstijgen. Het Enneagram als ontwikkelingsmodel helpt me dan om de situatie te analyseren. Ik besefte dat het vertrouwde muurtje aan het instorten was. Ik voelde pijn omdat het applaus van één van mijn intimi uitbleef voor iets waar ik zelf wel fier op was. Nu stond ik voor de keuze: de pijn wegduwen en mijn muur versterken of deze opportuniteit benutten om de muur af te breken?

Het moment van de waarheid

Als kind maakte ik die keuze onbewust vanuit mijn peuterbrein. Als volwassen vrouw ben ik in staat om bewust te kiezen. Ik weet dat ik dankzij de gerealiseerde groei, evenwichtig genoeg ben om de muur af te breken. Ik ben klaar om de onderliggende wonde te helen. De prijs die ik nu betaal is dat ik de oude pijn gedeeltelijk herbeleef. Het is alsof de mortel tussen de stenen mijn emotionele pijn was en deze nu vrijkomt tijdens het afbreken. Maar ik vertrouw erop dat ik dit aan kan, want ik heb geleerd dat ook dit zal passeren. Hoe minder ik in weerstand ga, hoe sneller dit passeert. Gelukkig kan ik tijdens dit proces mildheid voelen. Ik verwijt niemand iets, ook mezelf niet. Alle betrokken partijen in mijn verhaal hebben met de beste intenties gehandeld.

Laat dat oude verhaal los!

Wat win ik erbij om de muur af te breken? Ik laat een oud verhaal los dat mij beperkte tot op vandaag. Het is immers het verhaal van een kind dat emotioneel reageerde en objectief niet klopt. Ik vertrouw erop dat ik “meer” zal zijn na dit proces. Het 3-stuk brengt dat ik meer trouw zal zijn aan mezelf. Mijn hart is de gids die me helpt mijn levensdoel te realiseren. Ervaren dat ik op mijn pad zit is mijn beloning. Ik heb anderen niet meer nodig om mij die positieve spiegel voor te houden. Mijn hart weet immers best wat ik hier te doen heb. Die oude beschermingsmuur is overbodig. Als ik deze laat staan, kan ik dit pad naar meer authenticiteit onmogelijk bewandelen. Dus ik kies ervoor om verder aan de slag te gaan met de sloophamer!

Nu jij…

Benut het Enneagram als ontwikkelingsmodel en ga op onderzoek. Welke muurtjes heb jij nog staan die jou belemmeren? Ben jij klaar om deze te slopen? Vertrouw je erop dat je de emotionele pijn aankan en deze wel passeert als je aanwezig genoeg bent in het hier en nu?

Check bewust waar je klaar voor bent. Als een wonde nog te veel ettert, is het niet de bedoeling dat je het verband er al afhaalt. Forceer jezelf niet. Zet je volwassenenbrein in om het onderscheid te maken tussen een ontstoken wonde en een oude wonde die klaar is om het verband af te halen. Observeer dus vooral waar je klaar voor bent en maak een bewuste keuze: muur verstevigen of slopen?